Όρος Βέρμιο

2020-03-06

Το Όρος Βέρμιο είναι οροσειρά της Κεντρικής Μακεδονίας. Καταλαμβάνει τμήμα του νομού Ημαθίας, του νομού Κοζάνης και του νομού Πέλλας. Η ψηλότερη κορυφή του έχει υψόμετρο 2.065 μέτρα και βρίσκεται κοντά στη Νάουσα. Στο μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από δάση πλατύφυλλων και κωνοφόρων, με κυρίαρχα είδη τη Μαύρη Πεύκη Pinus nigra var. palassiana) και την Οξυά (Fagus sp.). Η βλάστηση , πάνω από τα δασοόρια καλύπτεται από υπαλπικά λιβάδια ενώ, στα χαμηλότερα μέρη από ξηρούς λειμώνες και θάμνους. Είναι σημαντική περιοχή εξαιτίας της ποικιλότητας βλάστησης και χλωρίδας καθώς και της σύνθεσης των δρυοδασών της.
Όσον αφορά την χλωρίδα, η ποιότητα της περιοχής υποδεικνύεται από την παρουσία των ασπόνδυλων (πεταλούδων) Hipparchia delattini, που είναι το νοτιότερο άκρο της εξάπλωσης της και της Erebia ligea που περιέχεται στο Π.Δ. 67/1981. Επίσης απαντώνται είδη Thecla betulae, Strymonidia w-album, Agrodiaetus damon όπου αναφέρονται στο Heath J. 1981. Threatened Rhopalocera (butterflies) of Europe, Council of Europe και η Maculinea Alcon που αναφέρεται στην Κόκκινη Λίστα των Απειλούμενων Ειδών της IUCN (IUCN Conservation Monitoring Centre 1988. 1988 IUCN Red List of Threatened Animals).
Όσον αφορά την άγρια χλωρίδα, η ποιότητα της περιοχής υποδεικνύεται από την παρουσία άλλων σημαντικών taxa. Μεταξύ αυτών, 12 taxa είναι ενδημικά της Ελλάδας (ένα τοπικό ενδημικό), ένα taxo προστατεύται από την Κοινοτική Νομοθεσία για το περιβάλλον (1992). Τα Allium phthioticum, Aquilegia ottonis ssp. amaliae, Cynoglottis barrelieri ssp. serpentinicola, Dactylorhiza kalopissii, Festuca coritnicensis, Rosa arvensis, Viola eximia περιλαμβάνονται στον κατάλογο WCMC και / ή στον Ευρωπαϊκό κατάλογο των κόκκινων δεδομένων. Τα Coeloglossum viride, Convallaria majalis, Dactylorhiza sambucina, Gentiana asclepiadea, Gentiana cruciata, Gentiana lutea, Jovibarba heuffelii, Lilium chalcedonicum, Liliaum martagon, Nigritella nigra, Orchis pallens, Poa thessala, Ramonda nathaliae προστατεύονται από το Ελληνικό Προεδρικό Διάταγμα (67/1981). Το Myosurus minimus είναι σπάνιο στην Ελλάδα και φθάνει στα ακραία όρια διανομής της στη Βόρεια Ελλάδα. Τα είδη Abies borisii-regis, Achillea chrysocoma, Achillea holosericea, Anthyllis vulneraria ssp. bulgarica, Arabis bryoides, Arenaria conferta ssp. conferta, Aurinia corymbosa, Campanula formanekiana, Centaurea pindicola, Cirsium appendiculatum, Crocus cvijicii, Dianthus integer ssp. minutiflorus, Paronychia macedonica, Peucedanum oligophyllum, Pinus heldreichii, Plantago media ssp. pindica, Sideritis scardica, Silene fabarioides, Silene radicosa ssp. radicosa, Stachys iva, Stachys plumosa, Viola orphanidis είναι βαλκανικά ενδημικά. Τα είδη Thymus leucotrichus, Thymus thracicus βρίσκουν την κύρια κατανομή τους περιοχή της βαλκανικής χερσονήσου που εκτείνεται και στην Τουρκία ή την Ιταλία. Έχουν επίσης καταγραφεί επτά είδη ερπετών και τρία αμφίβια του παραρτήματος IV.

ΧΛΩΡΙΔΑ

Τύποι Οικοτόπων

  • Aλπικοί ποταμοί και η παρόχθια ξυλώδης βλάστησή τους με Salix eleagnos (3240).

Περιλαμβάνει σχηματισμούς στις όχθες με χαλίκια, των ορεινών ρεμάτων και στις βόρειες αλπικές περιοχές με υψηλή ροή κατά το καλοκαίρι, με θάμνους ή δέντρα κυρίως των ειδών Salix spp. απαντάται σε υπερθαλάσσιο ύψος 450-1500 μ., κυρίως επί αλλουβιακών αποθέσεων, κατά μήκος και εντός της κοίτης ρεμάτων και αποτελείται από μικρής έκτασης ακανόνιστες συστάδες ή συνδενδρίες ιτιάς (Salix elaeagnos). Εμφανίζεται σε κοιλώματα και μικρές επίπεδες εκτάσεις, με μηδενικές μέχρι ήπιες κλίσεις καθώς και σε Δ και Α εκθέσεις. Η δομή του κυριαρχείται από το είδος Salix elaeagnos, ενώ συμμετέχει και μεγάλος αριθμός ποωδών ειδών. Άλλα δενδρώδη είδη που συμμετέχουν με καλή παρουσία είναι τα Abies borisii-regis, Platanus orientalis, Salix alba.

  • Σταθερές διαπλάσεις με Buxus sempervirens των ασβεστολιθικών βραχωδών κλιτύων (Berberidion sp.) (5110)

Περιλαμβάνει ξηροθερμόφιλους και ασβεστολιθικούς θαμνώνες κυριαρχούμενοι από Buxus sempervirens των λοφωδών και ορεινών περιοχών. Εδράζεται σε υπόστρωμα που μπορεί να είναι ασβεστολιθικό, δολομιτικό ή υπερβασικό οφιολιθικό, το ανάγλυφο επίπεδο ή κεκλιμένο, σε υψόμετρα 450 - 1460 μ., με ποικίλη έκθεση. Οι σχηματισμοί αυτοί αποτελούν βαθμίδα οπισθοδρομικής διαδοχής κυρίως δασών μαύρης πεύκης και παίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία των εδαφών, κυρίως οφιολιθικής προέλευσης, από τη διάβρωση. Αποτελούν επίσης τις φυσικές παρυφές ξηροφυτικών ασβεστόφιλων δασών πλούσιων σε Buxus sempervirens.

  • Ασβεστούχοι αλπικοί λειμώνες (6170)

Αλπικοί και υπαλπικοί λειμώνες σε πλούσια σε βάσεις εδάφη που κυριαρχούνται από είδη όπως Dryas octopetala, Gentiana nivalis, Gentiana campestris, Alchemilla hoppeana,Alchemilla conjuncta, Alchemilla flabellata, Anthyllis vulneraria, Astragalus alpinus, Asteralpinus, Draba aizoides, Globularia nudicaulis, Helianthemum nummularium ssp.grandiflorum, Helianthemum oelandicum ssp. alpestre, Pulsatilla alpina ssp. alpina,Phyteuma orbiculare, Astrantia major, Polygala alpestris των ορέων όπως οι Άλπεις, τα Πυρηναία, τα Καρπάθια. Επίσης περιλαμβάνονται οι λειμώνες των αλπικών (ορο-Μεσογειακών) και αλπικών επιπέδων των υψηλότερων όρων της Κορσικής, και τους Μεσόφιλους επιφανειακούς τυρφώνες των υπαλπικών και αλπικών επιπέδων των νοτίων και κεντρικών Απεννινών όρων, που αναπτύσσονται τοπικά πάνω από τα δασοόρια, σε ασβεστούχα υποστρώματα.

  • Ανατολικοί υπο-Μεσογειακοί ξηροί λειμώνες (Scorzoneratalia villosae) (62Α0)

Περιλαμβάνει υπό-ηπειρωτικά, ξηροφυτικά έως ημιξηροφυτικά ποολίβαδα. Αυτός ο οικότοπος συντίθεται από το ένα μέρος από στεππικούς ή υποηπειρωτικούς λειμώνες και από το άλλο μέρος από λειμώνες ωκεανικών και υπομεσογειακών περιοχών. Εμφανίζεται σε ποικίλες εκθέσεις, υψόμετρα, κλίσεις και γεωλογικά υποστρώματα. Σε ότι αφορά τα είδη κυριαρχούν ποώδη πολυετή φυτά, και κυρίως αγρωστώδη.

  • Υγρά μεσογειακά λιβάδια με υψηλές πόες της Molinio-Holoschoenion (6420).

Περιλαμβάνει μεσογειακά υγρά λιβάδια υψηλών πόων, κυρίως βούρλων. Εμφανίζεται συνήθως κατά μήκος των παραθαλάσσιων ακτών, όπου υπάρχουν καλά αναπτυγμένα αμμοθινικά συστήματα με ενδιάμεσες κοιλότητες γλυκού νερού. Εμφανίζεται και σε υγρότοπους στην ενδοχώρα και βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με τους ελοφυτικούς σχηματισμούς καλαμιώνων. Το υπόστρωμα σχηματίστηκε από αλλουβιακές κυρίως ποτάμιες αλλά και λιμναίες αποθέσεις, με πηλώδες ή αμμοπηλώδες έδαφος. Κατά κανόνα το ανάγλυφο είναι επίπεδο, φτάνει μέχρι και τα 1800 μ. υψόμετρο, με κλίσεις < 15% και ποικίλη έκθεση. Η οικολογική σημασία του τύπου οικοτόπου σχετίζεται με τη διατήρηση της ισορροπίας και της βιοποικιλότητας των υγροτοπικών συστημάτων όπου αναπτύσσεται και με τις γνωστές για τους υγροτόπους λειτουργίες και τα ανάλογα λειτουργικά οφέλη, μεταξύ αυτών η προσφορά ενδιαιτήματος σε είδη της ορνιθοπανίδας και της πανίδας των αμφιβίων.

  • Δάση οξυάς της φυτοκοινωνίας Asperulo-Fagetum (9130).

Δάση με Fagus sylvatica (σε υψηλότερα βουνά Fagus sylvatica - Abies alba ή Fagus sylvatica - Abies alba - Picea abies), αναπτυσσόµενα σε εδάφη µε ουδέτερο ή σχεδόν ουδέτερο ΡΗ, µε μαλακό χούμο (mull), των µεσο-Ευρωπαϊκών και Ατλαντικών περιοχών της Δυτικής Ευρώπης και της κεντρικής και βόρειο-κεντρικής Ευρώπης, που χαρακτηρίζονται για τη ισχυρή αντιπροσώπευση απὀ είδη των οικολογικών οµάδων της Anemone nemorosa, του Lamiastrum (Lamium) galeobdolon, Galium odoratum, Melica uniflora και Dentaria spp., σχηματίζοντας ένα πλούσιο και άφθονο στρώμα χόρτου.

  • Μεσευρωπαϊκά υπαλπικά δάση οξιάς με Acer και Rumex arifolius (9140).

Δάση οξιάς, τα οποία συνήθως συντίθενται από χαμηλά, χαμηλόκλαδα δένδρα με σφενδάμια, που απαντούν κοντά στο δασοόριο. Περιλαμβάνει δάση οξιάς που εμφανίζονται συνήθως σε υπόστρωμα που μπορεί να είναι σχιστόλιθος, γρανίτης ή και ασβεστόλιθος σε πλαγιές με μικρή ή μεγάλη κλίση, ποικίλη έκθεση και υψόμετρα από 1200 - 2000 μ. Τα δάση αυτά εμφανίζονται προς τα δασοόρια και χαρακτηρίζονται από τη στρεβλότητα και το διχάσιο ως πολυχάσιο των κορμών του, γεγονός που οφείλεται στη βοσκή κατά τη νεαρή τους ηλικία ή και στις καιρικές συνθήκες (ισχυροί άνεμοι και χιονοπτώσεις).

  • Δάση δασικής πεύκης της Βαλκανικής και της Ροδόπης (91CA).

Δάση δασικής πεύκης (Pinus sylvestris) που απαντώνται σε ξηρά πυριγενή και ασβεστολιθικά πετρώματα. Συνήθως κυριαρχεί η δασική πεύκη, αλλά μέσα στα δάση της μπορούν να βρεθούν και άλλα είδη, όπως η μαύρη πεύκη (Pinus nigra), η ερυθρελάτη (Picea abies), η οξιά (Fagus sylvatica) και η σημύδα (Betula pendula).

  • Παννωνικα δάση δρυός με Quercus cerris ή/και Quercus petraea (91M0).

Περιλαμβάνει δρυοδάση, κυριαρχούμενα από τα είδη Quercus frainetto, Quercus petraea, Quercus cerris. Ο τύπος οικοτόπου εμφανίζεται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, σε υψόμετρα συνήθως 400-1200 μ., σε διάφορες εκθέσεις, κλίσεις και πετρώματα. Τα δάση, που περιλαμβάνει αυτός ο τύπος οικοτόπου, είναι συνήθως πυκνά με καλή ανάπτυξη των δέντρων τα οποία ξεπερνούν τα 15 μέτρα.

  • Δάση καστανιάς (9260).

Υπερ-Μεσογειακά και υπο-Μεσογειακά δάση, με κυρίαρχο είδος την Castanea sativa(καστανιά) και παλαιές φυτείες με ημιφυσική χαμηλή βλάστηση.Κυριο είδος: Castanea sativa

  • Δάση οξυάς µε Quercus frainetto (9280).

Δάση µε Fagus sylvatica ή Fagus moesiaca, Quercus frainetto, πιο θερμόφιλα από αυτά του 9130 (δάση οξυάς της φυτοκοινωνίας Asperulo-Fagetum), που απαντώνται στη ζώνη μετάβασης μεταξύ της παρα-Μεσογειακής και ορεινής ζώνης της Θράκης, Μακεδονίας, και Θεσσαλίας και χαρακτηρίζονται απὀ την παρουσία πολλών ειδών της υποζώνης Quercion confertae. Κύρια είδη: Fagus silvatica και Quercus frainetto.

  • Δάση ανατολικής πλατάνου (Platanion orientalis) (92C0).

Δάση, κυρίως παρόχθια, που κυριαρχούνται απο Platanus orientalis. Αντιπροσωπεύουν (Ελληνο-Βαλκανικά) παρόχθια δάση των υδάτινων ρευμάτων, εποχιακών ποταμών - χειµάρων και φαραγγιών. Απαντώνται σε όλη την ηπειρωτική και νησιωτική χώρα. αποικίζουν φτωχά, ελαφρώς σταθερά αλλούβια μεγάλων ποταμών, αποθέσεις διαρκών ή εποχιακών χειµάρων, θέσεις πηγών, και ειδικά στις βάσεις απότοµων σκιερών φαραγγιών/χαραδρώσεων, όπου σχηματίζουν σημαντικές κοινότητες. Η εξάπλωση κατά µήκος φαραγγιών και χαραδρώσεων είναι πιο χαρακτηριστική στη Νότια και νησιωτική Ελλάδα. Η συνοδεύουσα βλάστηση µπορεί να περιλαμβάνει είδη όπως Salix alba, S. elaeagnos, S. purpurea, Alnus glutinosa, Cercis siliquastrum, Celtis australis, Populus alba, P. nigra, Juglans regia, Fraxinus ornus, Crataegus monogyna, Cornus sanguinea, Ruscus aculeatus, Vitex alnus castus, Nerium oleander, Rubus spp., Rosa sempervirens, Hedera helix, Clematis vitalba, Vitis vinifera ssp. sylvestris, Ranunculus ficaria, Anemone blanda, Aristolochia rotunda, Saponatria officianalis, Symphytum bulbosum, Hypericum hircinum, Calamintha grandiflora, Melissa officinalis, Helleborus cyclophyllus, Cyclamen hederifolium, C. repandum, Brachypodium sylvaticum, Dactylis glomerata και µπορεί να είναι πλούσια σε βρύα, λειχήνες και φτέρες (π.χ. Pteridium aquilinum). Διάφορες ενώσεις έχουν περιγραφεί, που αντανακλούν την τοπική και οικολογική ποικιλότητα στη σύνθεση της υποβλάστησης.
Κύρια είδη: Platanus orientalis.

  • Υπομεσογειακά δάση μαύρης πεύκης (9530).

Δάση της μαύρης πεύκης (Pinus nigra), που απαντώνται σε περιοχές όπου το υπόστρωμα στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι υπερβασικό οφιολιθικό (περιδοτίτης, γάβρος, δολερίτης, σερπεντίνης) ή δολομιτικό (πετρώματα με υψηλή περιεκτικότητα σε μαγνήσιο), αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι ασβεστόλιθος, γνεύσιος, σχιστόλιθος (σπάνια γρανίτης). Το ανάγλυφο σπάνια είναι επίπεδο συνήθως είναι πλαγιές με ποικίλες κλίσεις και ποικίλη έκθεση, σε υψόμετρα 450 - 1500 m. Τα δάση αυτά είναι πολλές φορές ομήλικα, προερχόμενα από πυρκαγιές. Η φυσική αναγέννηση είναι δύσκολη λόγω της μυκητοπαγούς πλάκας που δημιουργείται από τις βελόνες και τις υφές των μυκήτων. Μετά από μια έρπουσα πυρκαγιά καταστρέφεται η μυκητοταγής αυτή πλάκα και η αναγέννηση εμφανίζεται άφθονη. Δημιουργεί πολύξυλες, παραγωγικές συστάδες ακόμη και σε υποβαθμισμένα εδάφη.

  • Ορομεσογειακά δάση πεύκης, μεγάλων υψομέτρων (Pinus heldreichii ή Pinus Peuce) (95A0).

Δάση των ενδημικών ψυχρόβιων κωνοφόρων, στα Βαλκάνια και στη νότια Ιταλία, που αποτελούνται από Pinus heldreichii (ρόμπολο ή λευκόδερμη πεύκη) και Pinus peuce (πενταβέλονη ή βαλκανική πεύκη). α δάση με ρόμπολο (Pinus heldreichii) αναπτύσσονται σε ρηχά έως και σκελετωμένα εδάφη που συνήθως έχουν προέλθει από ασβεστολιθικά πετρώματα. Οι κλίσεις ποικίλλουν αλλά συνήθως είναι ισχυρές. Τα υψόμετρα στα οποία εμφανίζονται συνήθως είναι μεταξύ 1500-1900 μέτρα, αλλά στον Όλυμπο φτάνουν και στα 2600 μέτρα. Οι συστάδες αυτών των δασών δεν είναι πολύ πυκνές (συνήθως η φυτοκάλυψη δεν ξεπερνά το 70%) και ο υπόροφος είναι αραιός με είδη όπως τα Buxus sempervirens , Vaccinium myrtillus κλπ. Τα δάση της πενταβέλονης πεύκης (Pinus peuce) είναι περιορισμένα σε μικρές αραιές συστάδες, στη Ροδόπη, στη Βροντού και στον Βόρα, σε μεγάλα υψόμετρα.

Κωδικός Ονομασία Κάλυψη (εκτ) Κάλυψη (%)
3240 Aλπικοί ποταμοί και η παρόχθια ξυλώδης βλάστησή τους με Salix eleagnos 6,60966 0,03
5110 Σταθερές διαπλάσεις με Buxus sempervirens των ασβεστολιθικών βραχωδών κλιτύων  (Berberidion sp.) 28,1099 0,11
6170 Ασβεστούχοι αλπικοί λειμώνες 4138,36 16,29
62Α0 Ανατολικοί υπο-Μεσογειακοί ξηροί λειμώνες (Scorzoneratalia villosae) 1472,28 5,80
6420 Υγρά μεσογειακά λιβάδια με υψηλές πόες της Molinio-Holoschoenion 0,691076 0,00
9130 Δάση οξυάς της φυτοκοινωνίας Asperulo-Fagetum 6038,32 23,77
9140 Μεσευρωπαϊκά υπαλπικά δάση οξιάς με Acer και Rumex arifolius 75,7026 0,30
91CA Δάση δασικής πεύκης της Βαλκανικής και της Ροδόπης 8,57238 0,03
91M0 Παννωνικα δάση δρυός με Quercus cerris ή/και Quercus petraea 455,446 1,79
9260 Δάση καστανιάς 766,84 3,02
9280 Δάση οξυάς με Quercus frainetto 409,785 1,61
92C0 Δάση πλάτανου της Ανατολής (Platanion orientalis) 1,43942 0,01
9530 Υπομεσογειακά δάση μαύρης πεύκης 6208,17 24,44
95A0 Ορομεσογειακά δάση πεύκης, μεγάλων υψομέτρων (Pinus heldreichii ή Pinus Peuce) 30,632 0,12

Είδη που αναφέρονται στο άρθρο 4 της οδηγίας 2009/147/ΕΚ και απαριθμούνται στο παράρτημα II της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ

  • Bombina variegata - Κιτρινομπομπίνα (A)

  • Dactylorhiza kalopissii (P)

  • Himantoglossum caprinum (P)

  • Lutra lutra - Βίδρα (M)

  • Morimus funereus - Μόριμος ο πένθιμος (I)

  • Rhinolophus ferrumequinum - Τρανορινόλοφος (M)

  • Rosalia alpina - Ροζάλια η αλπική (I)

  • Testudo hermanni - Μεσογειακή χελώνα (R)

  • Triturus macedonicus - Μακεδονικός τρίτωνας (A)

Όπου
B = Πτηνά, M = Θηλαστικά, A = Αμφίβια, R = Ερπετά, F = Ιχθύες, I = Ασπόνδυλα, P = Φυτά

Άλλα σημαντικά είδη χλωρίδας και πανίδας

ΕΠΙΣΤ. ΟΝΟΜ. ΚΟΙΝΗ ΟΝΟΜ. ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
Abies borisii-regis Μακεδονική Ελάτη P
Ablepharus kitaibelii Αβλέφαρος R
Achillea chrysocoma P
Allium heldreichii Άλλιον το χελδράιχειον P
Anguis fragilis Κοινό Κονάκι R
Anthyllis vulneraria ssp. bulgarica P
Aquilegia ottonis ssp. amaliae Ακουιλέγια της Αμαλίας P
Arabis bryoides Αραβίς η βρυοειδής P
Arenaria conferta ssp. conferta P
Asperula aristata ssp. thessala Ασπέρουλα η αθερώδης, θεσσαλική P
Bufo viridis Πρασινόφρυνος A
Campanula formanekiana P
Canis lupus Λύκος M
Centaurea pindicola Κενταύρια της Πίνδου P
Cirsium appendiculatum P
Coeloglossum viride Κοιλόγλωσσο το πράσινο P
Colchicum doerfleri P
Convallaria majalis Μιγκέ P
Coronella austriaca Ασινόφιδο R
Crocus cvijicii Κρόκος του Κβίζιτς P
Dactylorhiza sambucina Δακτυλόριζα η σαμβυκίνη P
Dianthus deltoides ssp. degenii P
Dianthus integer ssp. minutiflorus P
Dryomys nitedula Δενδρομυωξός M
Felis silvestris Αγριόγατα M
Gentiana asclepiadea Γεντιανή του Ασκληπιού P
Gentiana cruciata Γεντιανή σταυρανθής P
Gentiana lutea Γεντιανή η κίτρινη P
Geum coccineum Γέον το κοκκινωπό P
Hypsugo savii Βουνονυχτερίδα M
Iris reichenbachii P
Isatis vermia P
Jovibarba heuffelii P
Lacerta trilineata Τρανόσαυρα R
Lacerta viridis Πρασινόσαυρα R
Lilium chalcedonicum Λίλιο (Λείριο) το χαλκηδονικό P
Lilium martagon P
Microtus felteni Σκαπτοποντικός του Felten M
Muscardinus avellanarius Βουνομυωξός M
Myosurus minimus P
Myotis aurascens Μουστακονυχτερίδα M
Natrix natrix Νερόφιδο R
Nigritella nigra P
Nyctalus noctula Νυκτοβάτης M
Orchis pallens Ορχιδέα η χλωμή P
Orchis quadripunctata Ορχιδέα η τετράστικτη P
Paronychia macedonica P
Pelophylax kurtmuelleri Ελληνικός Βαλτοβάτραχος A
Peucedanum oligophyllum P
Pinus heldreichii Ρόμπολο P
Pipistrellus pipistrellus Νανονυχτερίδα M
Poa thessala P
Podarcis erhardii Σιλιβούτι R
Podacris muralis Τοιχογουστέρα R
Ramonda nathaliae P
Rana dalmatina Πηδοβάτραχος A
Rana graeca Γραικοβάτραχος A
Rosa arvensis Τριανταφυλλιά η αρουραία P
Salamandra salamandra Σαλαμάνδρα A
Sideritis scardica Τσάι του βουνού P
Silene fabarioides P
Silene radicosa ssp. radicosa P
Stachys iva P
Thymus leucotrichus Θύμος ο λευκότριχος P
Thymus thracicus Θύμος ο θρακικός P
Triturus vulgaris Ελληνικός Κοινός Τρίτωνας A
Viola eximia Βιόλα η εξαίρετη P
Viola orphanidis P

Όπου
B = Πτηνά, M = Θηλαστικά, A = Αμφίβια, R = Ερπετά, F = Ιχθύες, I = Ασπόνδυλα, P = Φυτά

Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε